Het verhaal achter de ACE Study

Laatst las ik het boek The Deepest Well: Healing the Long-Term Effects of Childhood Adversity (in 2019 in het Nederlands verschenen als Ingrijpende jeugdervaringen en gezondheidsproblemen) van Nadine Burke Harris. In haar boek vertelt ze over haar zoektocht naar het verband tussen jeugdtrauma’s en gezondheid, en laat ze zien hoe groot de impact is van ingrijpende jeugdervaringen op een mensenleven.

Dr. Nadine Burke Harris is een Amerikaanse kinderarts en onderzoeker. Ze begon haar carrière als kinderarts in een arme wijk van San Francisco, een van de meest door geweld en armoede getroffen gebieden van de stad. Als jonge, idealistische arts wilde ze écht verschil maken en richtte ze mee het eerste kinderwelzijnscentrum op: het Bayview Child Health Center.

Daar ontmoette ze Diego, een jongen van zeven die sinds zijn vierde — toen hij seksueel werd misbruikt — was gestopt met groeien.


In haar zoektocht naar de samenhang tussen trauma en gezondheidsklachten stuitte Burke Harris uiteindelijk op de Adverse Childhood Experiences (ACE) Study uit 1998: een omvangrijke studie die voor het eerst aantoonde dat jeugdtrauma’s een enorme impact hebben op de lichamelijke en psychische gezondheid.

Alhoewel ik al bekend was met het ACE-onderzoek via mijn opleiding Trauma Center Trauma-Sensitive Yoga, en Nadine Burke Harris kende van haar TED-talk “How Childhood Trauma Affects Health Across a Lifetime”, las ik in haar boek voor het eerst het verhaal achter de ACE Study.

De verspreking van Dr. Vincent Felitti

De ACE Study is grotendeels te danken aan Dr. Vincent Felitti, een Amerikaanse arts die in de jaren ’80 werkte als internist en hoofd van de afdeling Preventieve Geneeskunde bij Kaiser Permanente. Hij richtte zich op leefstijlgerelateerde aandoeningen zoals obesitas, diabetes en hart- en vaatziekten, en leidde een programma waarin mensen met obesitas intensief werden begeleid bij het afvallen.

Het programma was op papier succesvol: sommige deelnemers vielen tientallen kilo’s af. Maar Felitti merkte iets opmerkelijks op. Het uitvalpercentage lag rond de 50%, en opvallend genoeg waren het juist de mensen die wél succesvol afvielen, die ineens stopten. Sommigen kwamen daarna zelfs al het gewicht (en meer) weer aan.
Felitti begreep er niets van. Waarom zou iemand afhaken op het moment dat het juist goed gaat?

Tijdens een verdiepend consult met een 53-jarige vrouw die in eerste instantie veel was afgevallen maar inmiddels weer aankwam, stelde hij – per ongeluk – een verkeerd geformuleerde vraag.

Hij vroeg:
 “Hoeveel woog u toen u voor het eerst seksueel actief werd?”

“18 kilo,” antwoordde de vrouw.

Felitti stopte abrupt. Hij dacht dat hij haar verkeerd had verstaan. Hij herhaalde zijn vraag.

Zij herhaalde: 
“Ik woog 18 kilo. Dat was toen ik vier jaar oud was, met mijn vader.”

Felitti was diep geschokt. In zijn meer dan twintig jaar medische praktijk had nog nooit iemand tijdens een medisch consult over seksueel misbruik gesproken—en hij had er ook nog nooit naar gevraagd.

Felitti besloot deze vraag (nu bewust) vaker te stellen. En keer op keer kwamen soortgelijke antwoorden. Veel van de mensen hadden een geschiedenis van seksueel misbruik. Veel vrouwen gaven aan dat ze geloofden dat hun fysieke omvang hielp om seksuele toenadering van mannen af te weren. Voor deze vrouwen gaf overgewicht hen een gevoel van veiligheid. Afvallen bracht (onbewust) oude angst of gevoel van onveiligheid naar boven.

Felitti begon zich af te vragen: “Hoe vaak komt dit voor? En wat is de invloed van jeugdtrauma op gezondheid?”

Samen met Dr. Robert Anda van de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zette hij een grootschalig onderzoek op onder meer dan 17.000 patiënten.
Dat werd het begin van het ACE onderzoek: het eerste systematische onderzoek dat aantoonde hoe vroegkinderlijke trauma’s een diepgaande impact hebben op gezondheid, gedrag en levensverwachting.

Wat de ACE Study aantoonde: de invloed van jeugdtrauma op gezondheid

De ACE Study (Adverse Childhood Experiences Study) toonde voor het eerst op grote schaal aan dat:

- Ervaringen van vroegkinderlijk trauma veel vaker voorkomen dan gedacht.
 Bijvoorbeeld: mishandeling, seksueel misbruik, verwaarlozing, het opgroeien met een ouder die verslaafd, psychisch ziek of gewelddadig is, of ouderlijk verlies door scheiding of overlijden.

- Er is een direct verband tussen het aantal ACE’s en ernstige gezondheidsproblemen later in het leven.

Iemand met bijvoorbeeld 4 of meer ACE’s heeft:

* 4 keer meer kans op depressie

* 2 tot 4 keer meer kans op hartziekten of beroerte

* Tot 12 keer meer kans om een suïcidepoging te ondernemen

Voor het eerst werd wetenschappelijk aangetoond dat gezondheid niet alleen wordt bepaald door genen of leefstijl, maar ook door sociale omstandigheden en vroege ervaringen.

Toxische stress verandert de ontwikkeling van hersenen, immuunsysteem, hormoonhuishouding en zelfs de expressie van het DNA (epigenetica).

De missie van Nadine Burke Harris

Nadine Burke Harris bracht het ACE onderzoek opnieuw in de belangstelling en maakte het haar missie om:

* De gezondheidszorg wakker te schudden over de rol van trauma.

* Elk kind standaard te screenen op ACE’s.

* Te pleiten voor traumasensitieve, preventieve zorg.

Was jij al bekend met het ACE-onderzoek?

Bekijk Nadine Burke Harris’s TED Talk: